اخیرا وزیر کشور گفته است که واژه «فود» در نام برند اسنپ‌فود باید تغییر کند، چون به زبان انگلیسی است. هر چند استاندارد و قانون مشخصی در این مورد وجود ندارد، اما قاعده کلی آن است که نام یک برند بر اساس بازار هدف آن انتخاب شود. بنابراین وقتی محدوده فعالیت یک برند در ایران است، بهترین حالت آن است که برای نام خود از زبان رسمی کشور، یعنی فارسی، استفاده کند؛ مگر اینکه حوزه فعالیت آن در کشورهای دیگر و بازارهای جهانی هم باشد.
با این همه در کشور ما نام برندهای بسیاری به زبان انگلیسی انتخاب می‌شوند. دلیل آن از یک طرف خوش‌آوا و ساده بودن این زبان است و از طرف دیگر تنوع زیاد فونت‌های انگلیسی. در اغلب موارد برای انتخاب معادل یک کلمه انگلیسی ناچار می‌شویم به جای یک کلمه، یک عبارت را جایگزین کنیم که با اصل کوتاه بودن نام برند در تضاد است.
درست به همین خاطر هم هست که برای نام یک برند اصلا نباید به سراغ ترجمه برویم. نام فارسی و انگلیسی یک برند باید یکی باشند. به طور کلی برندهایی که برنامه فعالیت در بازارهای خارجی را هم دارند، در صورت داشتن کارت بازرگانی، امکان ثبت لوگو یا نشان نوشتاری خود به زبان انگلیسی را هم خواهند داشت.
هر چند نمی‌دانیم اسنپ‌فود چه تصمیمی خواهد گرفت، اما فکر می‌کنم اگر در نهایت قرار بر تغییری هم باشد، برای این شرکت ریسک بزرگی نخواهد بود. اگرچه این برند سال‌هاست با این نام فعالیت کرده و شناخته شده است، اما از آنجایی که بزرگترین بازیگر بازار عرضه آنلاین غذاست و بیشترین سهم این بازار را در اختیار دارد، می‌تواند با ضرر کمتری این تغییر را انجام بدهد.
در واقع اگر اسنپ‌فود ناچار به تغییری شود، ممکن است در بحث اینترنال برندینگ و هویت اجتماعی برند خود در میان مردم کمی دچار مشکل شود، اما به خاطر مزیتِ داشتن سوپر اپلیکیشن شناخته‌شده و محبوب اسنپ در پشت خود می‌تواند از این گذر تغییر به سلامت عبور کند. این مزیت حتی در صورتی که تمام زیرمجموعه‌های اسنپ هم ناچار به تغییر نام خود شوند، همچنان موثر و مفید خواهد بود.
به نظر من اسنپ‌فود با بهره‌گیری از کمپین‌های قدرتمند و موثر روابط عمومی و استراتژی‌های بازاریابی برنامه‌ریزی شده و دقیق می‌تواند تغییر بکند. این کار می‌تواند فرصت خوبی برای ایجاد تغییرات گسترده‌تر در این شرکت هم باشد.
